10. GFE

Niedawno odkryłem, że zachowuję się, jakbym krążył wokół "zdobyczy". Zdałem sobie sprawę, że oglądając ogłoszenia, nigdy nie idę od razu do dziewczyny, do której chciałbym pójść najbardziej. Zawsze wybieram te, które są na dalszych miejscach mojej "listy życzeń", jakbym bał się, że jednak się rozczaruję, a może jakbym chciał ją sobie zostawić na później... Niestety wielokrotnie nie udawało mi się w końcu dostać do mojej "numer jeden" - gdyż zanim zdecydowałem się, jej ogłoszenie znikało lub przenosiło się w inny rejon kraju. Tym razem, po ostatniej wpadce z amatorką, postanowiłem postawić wszystko na jedną kartę. Najpiękniejsza, najlepiej zapowiadająca się i, niestety, najdroższa.
Zadzwoniłem do "Sandry". Usłyszałem prezentację i cennik wymawiane szybkim, znudzonym głosem. No tak, pomyślałem, potwierdza się to, co znam od lat. Im młodsza dziewczyna, tym bardziej znudzona. Niedawno, w rozmowie z "Karoliną", poczułem się, jakbym dzwonił do ekskluzywnej divy z filmu o luksusowych prostytutkach. Miała taki głos i tak ładnie opisała co można, a czego nie - pomyślałem, że zadzwoniłem na sex-telefon. A tu - maszynowo wydukany cennik. Ledwo zdołałem wyłapać adres, pod który mam przyjechać. Dotarłem nieco za wcześnie, ale miałem jeszcze okazję popatrzeć z samochodu na piękną brunetkę, która przeszła przed moim samochodem. Fantastyczna figura, a poruszała się jak modelka. No dobrze, ale nie dla zaspokojenia oczu, lecz ciała tu przybyłem. Poszedłem do drzwi, gdzie będąc w centrum obserwacji kamer monitoringu, zadzwoniłem do mojej dzisiejszej wybranki, by podała numer mieszkania. Nie odbierała telefonu, aż tu nagle... przed szklanymi drzwiami zobaczyłem tą piękną brunetkę, którą widziałem już wcześniej. Ku mojemu zaskoczeniu wyciągnęła telefon, odebrała, i... usłyszałem głos w telefonie.
- Hej, już tu jestem. O, to Ty! - pomachałem do niej przez szybę.
Ona pomachała mi z uśmiechem, otworzyła, przeprosiła za spóźnienie i pociągnęła mnie za sobą. Byłem zdumiony, pamiętając te wszystkie zabiegi innych dziewcząt, wykonywane po to, by nikt z sąsiadów nie widział ani ich, ani klientów. A ona tak po prostu idzie ze mną do windy, wjeżdża na piętro, prowadzi gmatwaniną korytarzy i szuka klucza przez dobrą minutę, to wszystko z uśmiechem na ustach rozmawiając ze mną. Powiedziała, że właściwie ma dzisiaj wolne, ale musiała przyjechać po książkę, więc skoro już dzwoniłem, postanowiła się ze mną spotkać.
Sandra poszła się przebrać, ja poszedłem pod prysznic. A później ona. A jeszcze później mało nie padłem z wrażenia. Weszła ubrana w mundurek "pokojówki". Wyglądała cudownie, a odkąd pamięcią sięgam nie zdarzało się często, by dziewczyna ubierała się specjalnie w seksowne ciuszki na spotkanie z klientem. A teraz stałem oniemiały z wrażenia, gapiąc się na nią, jej cudne, duże oczy i długie, czarne rzęsy...
Wygladała jak anioł. I jak prawdziwa anielica, która właśnie zrzuciła skrzydła, użyła swoich ust. Przy okazji starała się przyjąć taką pozycję, by jej ciało było dla mnie jak najbardziej dostępne. Niesamowita i tak rzadko spotykana inicjatywa. Gdy zapytałem o coś, co chciałbym zrobić, odpowiedziała miłym tonem: "oczywiście, przecież za to mi płacisz, jestem twoja". I nie wyczułem w jej głosie niczego nieprzyjemnego. Takie podejście to naprawdę rzadkość, szczególnie u tak młodych kobiet.
Gdy już skończyłem, mogłem się spodziewać, że da mi ręcznik papierowy i zapyta, czy chcę skorzystać z łazienki. Ale nie - ona położyła się obok mnie! Zaczęliśmy rozmawiać i wiedziałem, że ta dziewczyna naprawdę szanuje to, że zapłaciłem za pół godziny, nawet, jeśli dzięki jej niesamowitej urodzie skończyłem w dziesięć minut. To jednak nie był koniec niespodzianek. Kiedy już wstałem, zapytała, czy mógłbym ją podwieźć na dworzec. I znowu wyobraziłem sobie te 90% poprzednich spotkań, kiedy panna wygląda przez wizjer w drzwiach, by upewnić się że kiedy wyjdę, nikt tego nie zauważy. A Sandra bez skrępowania wyszła ze mną z mieszkania i podwiozłem ją na dworzec. Przy okazji mogłoby się wydawać, że tak cudowną dziewczynę chciałbym porwać, bo jakby na życzenie zaciął się zamek w drzwiach i nie mogła wyjść. Z zewnątrz musiało to jednak wyglądac znacznie lepiej, bo wypuściłem ją w iście dżentelmeńskim stylu, otwierając drzwi od zewnątrz. A ja odjechałem z uczuciem, że dawno nie wydałem pieniędzy tak dobrze, że miłe dziewczyny w tym zawodzie to nie taka rzadkość, i że dzięki zapomnianej książce, przeżyłem coś fajnego. Właśnie tak wyobrażam sobie te rzadkie zjawisko, jakim jest GFE. Pomyślałem też, że to pierwsza dziewczyna od wielu lat, do której chciałbym wrócić. Ale.... czy przez to nie złamałbym zasad? I co ważniejsze, czy bez jej pomocy trafię w tym labiryncie do jej mieszkania?